Dierbaar

Dierbaar
dierenmemoires

korte inhoud van enkele ingevulde formulieren


PAARD
Douchka

Paard Douchka ‘werkte mank in een manège’. Een dame kocht haar (paard was toen 7 jaar) in 1984 en liet haar inslapen op 8 maart 2006, toen het paard dat ook de bijnaam Tatan droeg, 29 jaar oud was. Dierbaarste herinnering: ‘De dag dat ik haar uit de manège kon bevrijden en haar kon verzorgen zoals het moet.’ Deze merrie was een uitstekend rijpaard. De eigenares deed dagelijks wandelingen met haar geredde paard: ‘Alle dagen met haar waren onvergetelijk.’ Het kadaver werd afgehaald door het vilbeluik nadat het drie dagen was blijven liggen. Gerouwd? ‘Het is een blijvend verdriet.’ Souvenirs: foto’s, een pluk haar, zadel en hoofdstel. Er kwam geen nieuw paard of huisdier voor in de plaats. De eigenares van Douchka (50+) vulde haar formulier in op 20 maart 2012.


HOND
Tarzan

Deze hond, mogelijk een type herdershond uit Hongarije, leefde van 1953 tot ca. 1963. Zijn baas, Gaspard, een beroepsmilitair op rust, was bijna 80 jaar toen hij het formulier op 13 maart 2012 invulde.

Hij schafte zich de hond via vrienden aan toen hij in Duitsland gelegerd was. Hij was voor zijn werk vaak vele dagen uithuizig, en door de hond had zijn vrouw dan toch gezelschap. Hoewel Tarzan al bijna een halve eeuw dood was, miste hij hem nog steeds. Hij had zeer lang gerouwd en veel gehuild na het overlijden aan darmkanker van zijn hond. Een Duitse boswachter had de hond met één genadeschot (pin in kop) uit zijn lijden verlost. In zijn woonkamer hing een groot geschilderd portret van de hond, gemaakt door een schilder in Keulen. Ernaast een even groot schilderij van zijn overleden echtgenote. Toen het echtpaar naar België terugkeerde schaften zij zich een poedel aan: Tarzie. Sedert de dood van zijn vrouw hield Gaspard geen dieren meer. 


HOND
Robin oftewel Robin de la Chausée romaine

Deze rashond, een Vlaamse bouvier werd op 25 oktober 1993 geboren en zou 12 jaar en 6 maanden oud worden. Baasje Guido, een vijftigplusser, vulde het formulier in op 14 september 2010. Als aandenken wordt ‘een geweven napje gemaakt van zijn haar’ bewaard. Robin kon totaal niet overweg met katten (‘zijn vijanden’). Eens liepen de eigenaars in een bos in de Ardennen verloren, maar door de neus van Robin te volgen vonden zij de parking terug waar hun auto stond. Robin stierf van de ouderdom en is gecremeerd. Zijn baasjes hebben ‘een jaar gerouwd en denken nog geregeld aan’ hem. Dierbaarste herinnering? ‘Onze trekspelletjes met stok of oude vod.’


HOND
Bill

Deze kruising van een labrador met een husky was afkomstig van kennissen. ‘Wij hebben hem gekregen toen hij 4 maanden was, en had toen al zijn naam.’ Bill: vermoedelijk afkomstig van de Amerikaanse president Bill Clinton. Bill at graag tomaten en uiteraard ook hondenbrokken. Speelde graag met kleine honden, ‘katten vond hij minder leuk’. Hoe lang heeft u gerouwd? ‘Heel lang, nu nog, mijn ex heeft hem weggedaan zonder mijn medeweten, héél pijnlijk.’ Het was een intelligente en ‘heel lieve hond’ die zijn baasje kon troosten als die ‘verdriet had of pijn’. Kortom: een ‘leuke, lieve vriend, die ik nooit zal vergeten.’ Formulier ingevuld op 5 mei 2009 door een dame van 50+.


TAMME RAT
Sunneke

Was een wijfje tamme rat gekregen van een familielid en volgens haar bazinnetje (50+) het ‘zonnetje in huis’. Karaktertrekken: speels, aanhankelijk, goedaardig, zeer zelfstandig en lief. De rat leefde anderhalf jaar. At zeer graag platte kaas en ijsjes. Onvergetelijke voorvallen en gebeurtenissen? ‘Ze ging steeds mee wandelen (op de schouder). Indien wat te koud kroop ze onder de oksel. Ik heb haar begraven aan de voet van een eeuwenoude plataan.’ Kreeg last van een oorontsteking, vocht in de longen en een gezwel in ’t kopje. ‘Het tweede gezwel is haar fataal geworden.’ Lang gerouwd? ‘Ja en nog denk ik heel regelmatig aan haar.’ De dame had nog steeds dieren toen ze het formulier op 2 mei 2009 invulde: chinchilla Moon, konijnen Obi en Vlekje, poes Gwen en de gerbilds Amber en Laïla. Ook in haar jeugd had zij al dieren.


HOND
Pinky

Deze reu cocker spaniel werd 11 jaar. Naam Pinky: ‘Als pup zag hij er eerder roze dan ros uit, vandaar pink.’  Het was een rasdier gekocht bij een fokker. ‘Door zijn lange oren moesten wij regelmatig de veearts bezoeken om deze bij te knippen. Hij sleepte er overal mee over de grond en kon het niet hebben dat we ze uitborstelden. Zo heeft de dierenarts eens zijn plaasterschaar gebroken op zijn oren omdat hij er mee door de plaaster gerold was tijdens verbouwingswerken. Hij deed ook niets liever dan in grachten springen waar veel kikkerdril in lag en dan kwam hij boven als een groen monster.’ Pinky lustte geen groenten en was gek op verse sandwiches van de warme bakker. Achtergelaten schoenen en pantoffels beet hij steevast kapot: ‘Hij was een zegen voor de schoenindustrie.’

Onvergetelijke voorvallen? ‘Niet zozeer het dier zelf, maar de manier waarop wij aan de hond gekomen zijn, is onvergetelijk. We waren met de familie naar Wachtebeke geweest waar een pastoor een tamme jachtluipaard hield (Pastoor De Wolf met zijn Rijk van Lobo).’ ‘Terug thuisgekomen had een bevriend missionaris laten weten dat op zijn missiepost een nest van 3 jachtluipaarden was bezorgd waarvan de moeder was geschoten en dat hij op zoek was naar pleeggezinnen. Het bedoelde in Afrika, maar ik dacht als 14-jarige dat het ook hier kon en deed mijn aanvraag bij de Stad Brugge om zo’n lief, klein luipaardje te mogen houden. De aanvraag werd niet toegestaan en om mij te troosten kreeg ik Pinky. Overleed door ziekte en is gecremeerd. Er is erg lang voor Pinky gerouwd, ‘daarom zijn er lang geen dieren meer in huis gehouden.’ Uiteindelijk kwam de zwarte kater Wulle de leemte opvullen. De dame (50+) vulde haar formulier in op 20 april 2009.


PAARD
Fanny

‘Als kind ben ik beginnen paardrijden (8 jaar). Ik was verzot op kleine paardjes. Toen ik Fanny voor het eerst ontmoette was het liefde op het eerste gezicht. Ik kreeg van mijn moeder de kans om haar in pension te nemen. Een eigen paard heb ik nooit gehad, maar voor mij was zij toch “mijn paardje”.’ Fanny werd regelmatig uitgelachen omwille van haar gestalte. ‘Op een halve centimeter na was zij, volgens schofthoogte, net geen pony. Haar manier van draven was uniek. Ze draafde met haar benen 2x sneller, je kon het vergelijken met de naald van een naaimachine. Als er wedstrijden waren, won ze er 9 op de 10.’ Het paardje had een grappige blik, was speels en eigenzinnig. At vooral granen, haver en hooi, was gek op appelen en lustte geen wortelen. ‘De eigenaars van de manège verkochten Fanny achter mijn rug aan een meisje met rijkere ouders. Ik was zo verdrietig dat ik zo’n 2 jaar niet meer heb paardgereden. Pas veel later heb ik vernomen dat zij het paardje naar het slachthuis hadden gedaan! Ze was amper 10 jaar!!! De reden heb ik nooit geweten, maar dit blijft in mijn geheugen hangen…’ Formulier op 15 april 2009 ingevuld door een jonge vrouw (-20 jaar).


HOND
Targo du Taillon

Deze zwarte groenendaeler werd gekocht bij een fokker. De hond leefde rond 1950 en werd 7 jaar oud. At graag zoetigheden en speelde zeer graag in de zee en in de sneeuw. Wanneer het tijd was om te eten kwam hij met zijn poot tegen ‘mijn knie of arm duwen en altijd een beetje harder’. Had schrik van kleine hondjes. Stierf door ziekte. Dierbaarste herinnering? ‘Toen hij ziek was de blik van zijn ogen die ons overal volgde.’ De bejaarde dame vulde haar formulier in op 19 mei 2009 toen zij bijna 90 jaar oud was en zei nog steeds om deze hond te rouwen.


HOND
Victor

Deze rashond, een kleine Münsterlander of Heidewachtel werd gekocht bij een fokker. Hij werd 11,5 jaar en leefde van 27 juli 1997 tot 30 januari 2009. Het was een speelse en goedaardige hond. De naam Victor had hij al van bij de fokker en ‘ik hoorde het wel graag’. Bijnamen: Keppetje, Scheetje. Was gek op snoepjes en vis, maar lustte geen tomaten. At op straat soms de uitwerpselen van andere dieren. ‘Als zijn drinken op was, kwam hij zijn leeg bakje voor me zetten.’ We hebben hem laten steriliseren, ‘het was van moeten’. Stierf door een hersenbloeding. ‘Is nu 3 maanden geleden, mis hem zo.’ ‘Als ik een DVD deed spelen, van toen hij huilde als een wolf toen hij nog puppy as, dan huilde hij altijd mee.’ Souvenirs: speeltje, filmpjes, pluk haar, foto’s, eetbakje, riem. De dame (36-50 jaar) had nog een katje en een aquarium met tropische vissen toen zij het formulier in 2009 invulde.


KAT
Porky

Deze rosse kater (korthaar) kwam uit een dierenasiel (waar men hem ging vergassen) en had zijn naam reeds van de vorige eigenaar. ‘Onze Pork is 18 jaar geworden. Hij was ongeveer 3 jaar oud toen wij hem uit het asiel haalden. Hij had geen nagels meer, de vorige eigenaar had die laten uittrekken. Lustte geen blikvoer en was gek op beenhesp en wit vlees van kip. Plaste moeilijk, wat tot een operatie leidde. Pork stierf door ouderdom en ziekte en is gecremeerd. ‘We hebben ten minste een maand gerouwd en bewaren als souvenirs een speeltje, een pluk haar en foto’s. We hebben geen plaatsvervanger aangeschaft.’ Formulier op 8 juni 2009 ingevuld door een dame uit de leeftijdscategorie van 36-50 jaar.


HOND
Pims

De ouders van Pims, een labrador retriever ‘jaune’ waren Belgisch kampioen ‘schoonheid’. Grootouders waren wereldkampioen. Waarom deze naam? ‘We zaten op een terras aan zee een ‘Pims’ te drinken! Naam moest met een ‘P’ beginnen. Vandaar…’ ‘Pims had prachtige ‘whisky’-kleurige oren, zo zacht als fluweel, maar o zo gevoelig! Bij aanraking jankte hij voluit! We hebben nooit geweten waarom. Ging naar de hondenschool. Kon zowel een deur openen als sluiten, door op zijn achterpoten te staan en met zijn linkse poot de deurklinken te manipuleren. Hij kon dat beter dan een klein kind. At vooral korrels. Was gek op ijsjes en lustte geen junkfood. Bizar: hij at en dronk STEEDS al liggend! Ging dagelijks met mijn man naar de winkel en lag dan op zijn favoriete plekje aan de ingang. Ouderdomskwaaltjes: cysten in buik laten wegnemen. Pims leefde van 17 juli 1991 tot 19 juni 2004. Stierf aan een hersentumor. Is gecremeerd. We zijn zo’n anderhalf jaar verdrietig geweest. Vier jaar later een nieuwe hond geadopteerd, een straathond afkomstig uit Marokko. Formulier uitvoerig ingevuld door een dame (36-50 jaar) op 11 april 2009.



© Mendop vzw
Homepagina: www.mendop.org

terug naar homepagina

terug naar projecten

naar boven